یکی از مسائلی که همواره ذهن مرا به خود مشغول می‌کند، دفاع و جانب‌داریِ برخی از بانوان از
سوره بقره آیه شماره ۲۲۳: "زنان شما كشتزار شما هستند پس از هر جا [و هر گونه] كه خواهيد به كشتزار خود درآييد"
در عین حال در قرآن به مردان اجازه اختیار کردن هم‌زمانِ ۴ زن عقدی داده شده، و شهادت و گواهی دو زن با یک مرد برابر دانسته شده است.
علی بن ابی‌طالب امام اول شیعیان نیز به دفعات زنان را ناقص‌العقل خطاب کرده و در نامه‌ای که به فرزندش حسن نوشته است، او را از مشورت با زنان بر حذر داشته: "(ای حسن) بپرهیز از مشورت و کنکاش با زنها زیرا اندیشه آن‌ها رو به ناتوانی و سستی است. با حجاب و پوشاندن‌شان، چشم‌شان را از دیدن مردها بازدار. خارج شدن زنها از خانه به این بدی‌ست (مثل این است) که کسی را که به او اطمینان نداری به خانه بیاوری! اگر توانى كارى كنى كه جز تو را نشناسد چنان كن و كارى را كه برون از توان اوست، به او مسپار، زيرا زن چون ظريف است، نه پهلوان و خشن. گرامى داشتن‌اش را از حد مگذران و او را به طمع مينداز، چندان كه ديگرى را شفاعت كند.
در قانون جزای اسلامی نیز، ارزش جان یک زن عاقل و بالغ از بیضه چپ یک مرد کمتر دانسته شده است.
داوری با شما
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر