معنای پنطیکاست این است که همراه با افاضۀ روح‌القدس، مأموریت جدیدی نیز بر دوش ما گذارده میشود. عیسی به پیروانش دستور داد که «بروید و همۀ امت‌ها را شاگرد سازید» (متی ۲۸:۱۹). اما به ایشان فرمود که پیش از حرکت، در اورشلیم بمانند تا روح‌القدس موعود را بیابند. بنابراین، هدف عطای روح‌القدس، اعلام خبر خوش انجیل به انسان‌هاست.
اما در پنطیکاست، نقشۀ الهی این بود که همۀ مؤمنین به‌واسطۀ روح‌القدس یک قوم گردند و یک هدف داشته باشند که همانا اعلام معرفت عیسای مسیح به جهان می‌باشد؛ و به ایشان یک زبان بخشیده شد تا این هدف را تحقق بخشند، و آن زبان محبت است.
پنطیکاست یعنی رابطه‌ای جدید با خدا، آغازی جدید، زندگی جدید، هدفی جدید، پیامی پیروزمند، و اطمینان از حیاتی نو در ملکوت جدید خداوند! باشد که در این پنطیکاست خداوند قلب و وجود شما را مالامال از قدردانی نماید، قدردانی به‌خاطر این هدیۀ پرارزش!
اما در پنطیکاست، نقشۀ الهی این بود که همۀ مؤمنین به‌واسطۀ روح‌القدس یک قوم گردند و یک هدف داشته باشند که همانا اعلام معرفت عیسای مسیح به جهان می‌باشد؛ و به ایشان یک زبان بخشیده شد تا این هدف را تحقق بخشند، و آن زبان محبت است.
پنطیکاست یعنی رابطه‌ای جدید با خدا، آغازی جدید، زندگی جدید، هدفی جدید، پیامی پیروزمند، و اطمینان از حیاتی نو در ملکوت جدید خداوند! باشد که در این پنطیکاست خداوند قلب و وجود شما را مالامال از قدردانی نماید، قدردانی به‌خاطر این هدیۀ پرارزش!
![Foto: تفسیر کاربردی رومیان باب ۲
ترجمه قدیم
۱۷ پس اگر تو مسمی به یهود هستی و بر شریعت تکیه میکنی و به خدا فخر می‌نمایی، ۱۸ و اراده او را می‌دانی و از شریعت تربیت یافته، چیزهای افضل را می‌گزینی، ۱۹ و یقین داری که خود هادی کوران و نور ظلمتیان ۲۰ و مودب جاهلان و معلم اطفال هستی و در شریعت صورت معرفت و راستی را داری،
تفسیر کاربردی
یهود و شریعت (۲: ۱۷-۲۹)
۱۷-۲۰ در این قسمت، پولس رسول یهودیان را مورد حمله قرار داده، با لحنی آمیخته با طعنه ایشان را بخاطر غرور روحانیشان ملامت می نماید. در این رابطه، پولس رسول، زندگی روحانی و عدالت یهودیان را زیر سوال می برد.
یهودیان مذهبی و خشک مقدس، به شریعت و به داشتن رابطه با خدا فخر می کردند (آیۀ ۱۷). آنها بر شریعت تکیه کرده، خود را هادی ... نور ... مؤدب ... و معلم می دانستند و دیگران را کور ... ظلمتی ... جاهل ... و طفل می شمردند (آیات ۱۹-۲۰). یهودیان بوسیلۀ شریعت موسی صورت معرفت و راستی را داشتند و لذا بایستی خدا ترسی آنها به مراتب بیشتر از امت های غیر یهود بوده باشد (آیۀ ۲۰). ولی حقیقت این بود که خدا ترسی ایشان بیشتر جنبۀ ظاهری و دین فروشی داشت تا باطنی و زندگی روحانی آنها خدا ترسی واقعی را بنمایش نمی گذاشت. در جایی دیگر، پولس رسول به شاگردش تیموتائوس می نویسد که صورت دینداری دارند، لیکن قوت آن را انکار می کنند (دوم تیموتائوس ۳: ۵).
ترجمه قدیم
۲۱ پس ای کسی که دیگران را تعلیم می‌دهی، چرا خود را نمی‌آموزی؟ و وعظ میکنی که دزدی نباید کرد، آیا خود دزدی میکنی؟ ۲۲ و از زنا کردن نهی میکنی، آیا خود زانی نیستی؟ و از بتها نفرت داری، آیا خود معبدها را غارت نمی‌کنی؟ ۲۳ و به شریعت فخر میکنی، آیا به تجاوز از شریعت خدا را اهانت نمی‌کنی؟
تفسیر کاربردی
۲۱-۲۳ در اینجا پولس رسول ضعفها و گناهان یهودیان را پیش چشم ایشان آورده، آنها را به ریاکاری و دین فروشی متهم می نماید. چرا که ایشان دیگران را به دینداری امر میکرند، ولی خود از انجام اعمال عدالت سرباز می زدند. از یک سو به شریعت فخر می کردند و از سوی دیگر با تجاوز از شریعت به خدا اهانت می ورزیدند (آیۀ ۲۳). در انجیل متی می خوانیم که عیسی مسیح نیز این چنین افراد را بباد حمله و ملامت گرفته، اعمال ریاکارانۀ ایشان را توبیخ می نمود (متی ۲۳: ۱۳، ۲۵، ۲۷).
پولس رسول در آیۀ ۲۲ از یهودیان می پرسد: از بت ها نفرت داری، آیا خود معبد ها را غارت نمی کنی؟ براساس گواهی تاریخ، بعضی از یهودیان به معابد بت پرستها شبیخون زده، بت های زرین وساخته شده از نقره را غارت کرده، می فروختند.
ترجمه قدیم
۲۴ زیرا که به‌سبب شما در میان امت‌ها اسم خدا را کفر می‌گویند، چنانکه‌مکتوب است.
تفسیر کاربردی
۲۴ پولس رسول در اینجا از کتاب اشعیا نبی ۵۲: ۵ نقل قول می کند. نقشۀ خدا از انتخاب قوم بنی اسرائیل این بود که بوسیلۀ شهادت ایشان، امت های غیریهود به معرفت او نائل آیند ولی اینک عکس قضیه اتفاق افتاده است در اثر کارهای شرم آگین ایشان، امت های غیریهودی بعوض ستایش نام خدا، وی را لعنت و اهانت می کنند. همانطور که فرزند ناخلف باعث بدنامی پدرش خواهد شد، به همان منوال قوم یهود باعث اهانت نمودن امت ها به خدا گردیدند. در اینجا این سوال مطرح می شود که آیا شهادت زندگی و اعمال ما مسیحیان تا چه اندازه باعث جلال نام خدا می گردد؟
ترجمه قدیم
۲۵ زیرا ختنه سودمند است هرگاه به شریعت عمل نمایی. اما اگر از شریعت تجاوز نمایی، ختنه تو نامختونی گشته است.
تفسیر کاربردی
۲۵ خداوند به یهودیان امر کرد که همۀ افراد مذکر بنی اسرائیل در روز هشتم تولدشان ختنه شوند. ختنه نشانۀ یهودی بودن یک فرد محسوب می گشت، ختنه علامت خارجی تعلق ایشان به خدا و برگزیدگی ایشان بود (پیدایش ۱۷: ۹-۱۴).
از نقطه نظر روحانی، ختنه بخودی خود، هیچ نفع و یا ضرری نداشته بلکه صرفا نشانۀ این بود که یک فرد یهودی است یا نه. و اگر یک فرد یهودی قانون خدا را بشکند، رابطۀ خاص خود با خدا را که ختنه علامت ظاهری آن بود، خدشه دار خواهد ساخت. پس برای آن فرد بهتر آن می بود که هرگز ختنه نشده بود! پولس رسول در جایی دیگر می گوید: " ختنه چیزی نیست و نامختومی هیچ، بلکه نگاه داشتن امرهای خدا" (اول قرنتیان ۷: ۱۹).
خدا ما را برحسب ظاهرمان قضاوت نمی کند، برعکس، وی باطن ما انسانها را مورد توجه قرار می دهد. مهم ترین خواستۀ خدا از ما اینست که او را از صمیم قلب دوست داشته، اطاعت نماییم. اگر قلب ما پاک باشد، اعمال و زندگی خارجی ما نیز پاک خواهد بود (ارمیا ۱۷: ۱۰).
ترجمه قدیم
۲۶ پس اگر نامختونی، احکام شریعت را نگاه دارد، آیا نامختونی او ختنه شمرده نمی‌شود؟
تفسیر کاربردی
۲۶ در اینجا پولس رسول، سوال دیگری جهت روشن کردن بهتر موضوع مطرح می نماید. پس اگر نامختومی (فرد غیریهودی و متعلق به امت ها)، احکام شریعت را بجا آرد، آیا نامختومی او ختنه شمرده نمی شود؟» جواب مثبت است. نکته ای که پولس رسول سعی در روشن کردن آن دارد اینست که اگر افراد غیر یهودی از شریعت یهودیان پیروی کنند، آیا مثل این نیست که ایشان قوم خدایند؟ پس نتیجه می گیریم که خدا نژاد پرست نیست و افراد را برحسب نژادشان داوری نخواهد نمود (علامت ختنه، نشانۀ تعلق یک شخص به قوم بنی اسرائیل و نشانگر پیشینۀ قومی و نژادی وی می بلشد).
ترجمه قدیم
۲۷ و نامختونی طبیعی هرگاه شریعت را بجا آرد، حکم خواهد کرد بر تو که با وجود کتب و ختنه از شریعت تجاوز میکنی.
تفسیر کاربردی
۲۷ نه تنها افرادی که قانون خدا را اجرا می کنند، صرف نظر از نژادشان، قوم خدا شمرده خواهند شد، بلکه ایشان از یهودیان بی دین برتر بوده و برایشان حکم خواهند نمود.
ترجمه قدیم
۲۸ زیرا آنکه در ظاهر است، یهودی نیست و آنچه در ظاهر در جسم است، ختنه نی. ۲۹ بلکه یهود آن است که در باطن باشد و ختنه آنکه قلبی باشد، در روح نه در حرف که مدح آن نه از انسان بلکه از خداست.
تفسیر کاربردی
۲۸ و ۲۹ بنابراین، تعلق داشتن به قوم یهود هیچ فایدۀ روحانی در برنداشته، از لحاظ روحانی بی معنی می باشد. یهودی واقعی کسی است که قلبا خدا را دوست داشته و از احکام وی اطاعت نماید.
به همین منوال، ختنۀ واقعی نیز امری جسمانی نیست. به گفتۀ پولس رسول، ختنۀ واقعی بایستی قلبی باشد، در روح و نه در حرف (آیۀ ۲۹). ختنۀ واقعی، دورساختن پوسته اضافی شرارت از قلب مان می باشد.
همانطور که یهودی بودن (تعلق داشتن به قوم خدا) امری جسمانی و ظاهری نمی باشد، به همان ترتیب، یک فرد بواسط] تولد از والدین ایماندار، مسیحی شمرده نخواهد شد. یهودیان در پی دریافت مدح از انسان که فقط ظاهر را می بیند بودند (متی ۲۳: ۵-۷). بهتر است که انسان مدح را از خدایی که باطن را می بیند، جستجو نماید، زیرا این مدح، ماندنی خواهد بود.](https://scontent-b-ams.xx.fbcdn.net/hphotos-ash3/t1.0-9/10169268_10202085499835188_6682812941220475395_n.jpg)
