تفسیر کاربردی متی فصل ۱۰

تفسیر کاربردی   متی  فصل ۱۰

دوازده شاگرد (۱۰: ۱-۴) 
(مرقس ۳: ۱۳-۱۹، لوقا ۶: ۱۲-۱۶) 
۱-۴ مرقس ۳: ۱۳-۱۹ و تفسیر آن مشاهده شود.

عیسی دوازده شاگرد را می‌فرستند (۱۰: ۵-۱۵) 
(مرقس ۶: ۷-۱۳، لوقا ۹: ۱-۶؛ ۱۰: ۴-۱۲) 
۵-۶ از راه امت‌ها مروید و در بلدی از سامریان داخل مشوید.
این جزو نقشۀ خدا بود که عیسی و دوازده شاگردانش انجیل را ابتدا بین اسرائیل یعنی قوم یهود موعظه کنند (متی ۱۵: ۲۴؛ رومیان ۱: ۱۶). به یهودیان این فرصت داده شد که پیش از همه انجیل را بشنوند و به مسیح ایمان آورند و نجات یابند. سپس یهودیان می‌بایست وسیله‌ای برای انتقال این برکت به تمامی دیگر اقوام زمین می‌شدند (پیدایش ۱۲: ۳). لیکن اکثر یهودیان مسیح را رد کردند؛ به همین دلیل، مسیح سرانجام شاگردانش را اعزام کرد تا انجیل را به تمامی امت‌ها اعلام کنند (متی ۲۸: ۱۹).
خود یهودیان به خاطر تعالیم غلط رهبرانشان تبدیل به گوسفندان گمشده شدند (متی ۹: ۳۶).

۷ مرقس ۱: ۱۴-۱۵ و تفسیر آن مشاهده شود.

۸ عیسی به این اولین شاگردان قدرت داد تا هر مرض را شفا دهند و ارواح پلید را اخراج نمایند. وی حتی به ایشان قدرت این را داد تا مُرده را زنده کنند. ایشان به طور رایگان رحمت و فیض خدا را دریافت کرده بودند و اکنون می‌بایست آن را با دیگران تقسیم کنند. اگر سعی کنیم که عطایای خدا را برای خود نگاه داریم، او آنها را از ما خواهد گرفت. از آنجا که وی ما را بخشیده، ما نیز باید دیگران را ببخشاییم (متی ۶: ۱۴-۱۵)؛ و از آنجا که او ما را محبت نمود، ما نیز باید دیگران را محبت نماییم (اول یوحنا ۴: ۱۱).
این کار شفابخش عیسی و شاگردانش، نشانۀ محبت و قدرت خدا بود؛ نشانۀ این بود که به راستی ملکوت آسمان آغاز شده است. همان کاری که عیسی انجام داد، شاگردانش نیز انجام دادند (یوحنا ۱۴: ۱۲ مشاهده شود). همان طور که پدر عیسی را فرستاد، عیسی نیز آنها را فرستاد (یوحنا ۱۷: ۱۸). این امر امروزه در مورد پیروان عیسی صادق است.

۹-۱۵ مرقس ۶: ۷-۱۳ و تفسیر آن مشاهده شود.

پیشگویی در مورد زحمات و شکنجه‌ها (۱۰: ۱۶-۲۵) 
(مرقس ۱۳: ۹-۱۳؛ لوقا ۱۰: ۳، ۱۲: ۱۱-۱۲، ۲۱: ۱۲-۱۹) 
۱۶ وقتی شاگردان عیسی اعزام شدند تا موعظه کنند، در نظر دنیا همچون گوسفندان بی دفاع بودند. ایشان با خود اسلحه‌ای حمل نمی‌کردند و حتی پولی هم نداشتند (آیۀ ۹). با این حال، لازم بود کههمچون مار، هشیار باشند، یعنی محتاط و دانا. در عین حال می‌بایست همچون کبوتران سادهباشند، یعنی پاک و مطیع، تا بتوانند از محافظت خدا برخوردار گردند. خدا کسانی را که ارادۀ او را به جا می‌آورند، حفاظت می‌کند.

۱۷-۲۰ مرقس ۱۳: ۹-۱۱ و تفسیر آن مشاهده شود.

۲۱-۲۲ مرقس ۱۳: ۱۲-۱۳ و تفسیر آن مشاهده شود.

۲۳ پیروان عیسی می‌بایست برای تحمل جفا آماده می‌باشند، اما نمی‌بایست عمداً به دنبال زحمت و جفا بروند. عیسی به شاگردانش تعلیم داد که در صورت بروز جفا، از یک شهر به شهری دیگر بگریزند. ایشان می‌بایست از خطر می‌گریختند ولی نه از خدمت مسیح. 
سپس عیسی به شاگردان فرمود که تا پسر انسان نیاید، یعنی پیش از قیامتش، از همۀ شهرهای اسرائیل نخواهند پرداخت. بعد از آنکه عیسی از مردگان برخاست، نزد شاگردان آمده، به ایشان فرمود که اکنون دیگر باید به سوی تمامی امت‌ها بروند، و نه تنها به سوی اسرائیل (متی ۲۸: ۱۸-۲۰).

۲۴-۲۵ شاگرد بزرگتر از استاد خود نیست. بنابراین اگر استاد مورد جفا واقع شده، شاگرد از جفا مصون نخواهد بود (یوحنا ۱۵: ۲۰ و تفسیر آن مشاهده شود) همین امر در مورد ارباب و غلام صادق است. اگر ارباب یا رئیس یک خانواده را بعلزبول یعنی شیطان بخوانند، اهل خانه اش نیز شیاطین خوانده خواهند شد. در مورد تمامی پیروان مسیح نیز چنین خواهد بود. چنانکه وی متحمل زحمت و شکنجه شد، پیروانش نیز به همان شکل رنج خواهند برد (اول پطرس ۲: ۲۰-۲۱).

نیازی به ترس نیست (۱۰: ۲۶-۳۳) 
(لوقا ۱۲: ۲-۹) 
۲۶ عیسی به شاگردانش فرمود که نترسند زیرا که مشغول به کار خدا هستند. هیچکس نمی‌تواند از موعظۀ انجیل ممانعت به عمل آورد. تعلیم مسیح و طریق نجات را شاگردان به گوش تمامی انسانها رساندند (مرقس ۴: ۲۲ و تفسیر آن مشاهده شود).

۲۷ وظیفۀ اصلی شاگردان این بود که آنچه را که از مسیح شنیده بودند، آشکار به همه اعلام کنند. تمامی مسیحیان باید شاهد باشند. ما نباید نور مسیح را در زیر پیمانه‌ای پنهان سازیم (متی ۵: ۱۵).

۲۸ شاگردان نباید از هیچ انسانی بترسند، و نه حتی از شیطان. آنها باید تنها از خدا بترسند. انسانها و ارواح شریر تنها می‌توانند جسم را نابود کنند، لیکن تنها خدا می‌تواند جان را نابود سازد. تها خدا است که می‌تواند حیات ابدی ببخشد و تنها اوست که می‌تواند آن را برگیرد. جان انسان هنگامی نابود می‌شود که به جهنم فرستاده شود زیرا که در آنجا برای ابدیت از خدا دور خواهد بود. 
لزومی ندارد که ایمانداران به مسیح از انسان یا از هر نوع شکنجه‌ای بهراسند، زیرا که هیچ چیز نمی‌تواند ایشان را از خدا جدا سازد (رومیان ۸: ۳۵ و ۳۸-۳۹ مشاهده شود).

۲۹-۳۱ خدا قدرت دارد تا جان انسان و هر نوع قدرت دیگری را نابود سازد اما خدا فقط خالق قادر مطلق نیست، بلکه پدر مهربان ما نیز هست. وی حتی مراقب پرندگان است، حتی اگر ارزش آنها اندک باشد. او موهای سر ما را نیز شمرده است. پس اگر او اینقدر مراقب موجودات کوچکی نظیر پرندگان و موهای سر ما می‌باشد، یقیناً مراقب خود ما نیز که فرزندان او هستیم، خواهد بود.

۳۲-۳۳ برطبق تعلیم عیسی در این آیه ها، باید دریابیم که در نظر خدا چیزی به نام «ایماندارمخفی» وجود ندارد. کسی که در خفا از مسیح پیروی می‌کند، مسیحی نیست. ما باید عیس را پیش مردم اقرار کنیم. در غیر اینصورت در روز داوری عیسی به خدا خواهد گفت: این شخص را نمی‌شناسم. برای نجات یافتن، باید مسیح را با زبانمان اعتراف کنیم (رومیان ۱۰: ۹-۱۰ و تفسیر آن مشاهده شود). 
عیسی وکیل ما در پیشگاه خدا است (اول یوحنا ۲: ۱). او شفاعت کنندۀ ماست (رومیان ۸: ۳۴، عبرانیان ۷: ۲۵ و تفسیر آن مشاهده شود). اگر وی به نفع ما صحبت کند، خدا ما را می‌پذیرد و نجاتمان خواهد داد. اما اگر عیسی ما را در حضور خدا اقرار یا تأیید نکند، خدا نیز ما را نخواهد پذیرفت. به همان اندازه‌ای که در مقابل انسانها از عیسی صحبت کنیم، به همان اندازه نیز عیسی از ما در حضور خدا و فرشتگانش سخن خواهد گفت (لوقا ۱۲: ۸-۹ و مکاشفه ۳: ۵ مشاهده شود). لیکن اگر از اقرار به پیروی مسیح بترسیم یا شرمسار گردیم، مسیح نیز در روز داوری ما را اقرار نخواهد کرد (مرقس ۸: ۳۸ و تفسیر آن مشاهده شود).

لیاقت شاگرد مسیح بودن (۱۰: ۳۴-۴۲) 
(مرقس ۸: ۳۴-۳۵؛ ۹: ۴۱، لوقا ۹: ۲۳-۲۴؛ ۱۲: ۵۱-۵۳؛ ۱۴: ۲۶-۲۷) 
۳۴ عیسی یک صلح جو بود. لیکن رسالت اصلی او این نبود که در میان انسانها صلح برقرار کند. وی آمد تا انسان را با خدا مصالحه دهد. 
اما همه انسانها عیسی را باور ندارند و همۀ انسانها با خدا مصالحه نمی‌کنند. همه توبه نخواهند کرد و بخشایش را از خدا دریافت نخواهند داشت. کسانی که توبه نمی‌کنند و ایمان نمی‌آوردند، همواره با کسانی که چنین می‌کنند، ضدیت می‌نمایند. کسانی که در قلمرو شیطان باقی می‌مانند، همواره با کسانی که وارد ملکوت خدا می‌شوند، ضدیت می‌ورزند. میان قلمرو شیطان و ملکوت خدا مصالحه‌ای نمی‌تواند وجود داشته باشد. به همین دلیل است که عیسی فرمود: «نیامده ام تا سلامتی بگذارم بلکه شمشیر را» یا به قول لوقا تفریق یا جدایی را (لوقا ۱۲: ۵۱). عیسی کسانی را که ایمان دارند از کسانی که ایمان ندارند جدا کرده است. عیسی به شاگردانش فرمود: «من شما را از جهان برگزیده ام. از این سبب جهان با شما دشمنی می‌کند» (یوحنا ۱۵: ۱۹). همان طور که شمشیر، چیزها را دو نیم می‌کند، کلام عیسی نیز ایمانداران را از بی ایمانان جدا می‌سازد (عبرانیان ۴: ۱۲).

۳۵-۳۶ عیسی در اینجا نقل قولی از میکا ۷:۶ می‌آورد تا نشان دهد که حتی در درون یک خانواده نیز، بی ایمانان با ایمانداران ضدیت خواهند ورزید (متی ۱۰: ۲۱-۲۲، مرقس ۱۳: ۱۲-۱۳ و تفسیر آنها مشاهده شود).

۳۷ بسیاری از ایمانداارن باید با مخالفت اعضای بی ایمان خانوادۀ خود مواجه شوند. عیسی می‌فرماید: «باید مرا بیش از پدر و مادرتان دوست بدارید. در غیر اینصورت شایستۀ این نیستید که شاگرد من باشید.»
برای پیروی از عیسی، اغلب اوقات باید امتیازات دنیوی را ترک کنیم. ممکن است مجبور شویم دارایی، ارث، و کار خود را از دست بدهیم. چنین زیانهایی ممکن است بر زندگی فرزندان ما نیز تأثیر بگذارد. لیکن باید محبت نسبت به مسیح را بالاتر از محبت نسبت به فرزندانمان قرار دهیم. عیسی این نکته را با قاطعیت بیشتری در لوقا ۱۴: ۲۶ فرموده است: «اگر کسی نزد من آید و پدر، مادر و زن و اولاد و برادران و خواهران، حتی جان خود را نیز دشمن ندارد، شاگرد من نمی‌تواند بود.» وقتی عیسی کلمۀ «دشمن داشتن» را در اینجا به کار می‌برد، منظورش این است که ما باید آماده باشیم تا به خاطر او حتی والدین و زن و فرزندان خود را ترک گوییم. نه تنها این، بلکه برای شاگردی و پیروی عیسی باید زندگی خود را نیز «دشمن بداریم» (یوحنا ۱۲: ۲۵ و تفسیرآن مشاهده شود). یعنی ما باید خود را انکار کنیم. عیسی فرمود: «هر که خواهد از عقب من آید، خویشتن را انکار کند» (مرقس ۸: ۳۴). «از عقب» عیسی رفتن به معنی شاگردی او است. همه مسیحیان خوانده شده اند تا شاگرد باشند. عیسی گفت: «کسی که صلیب خود را برنداشته از پی من نیاید، نمی‌تواند شاگرد من باشد»(لوقا ۱۴: ۲۷). شخصی که صلیب خود را حمل نمی‌کند، شایستۀ شاگرد بودن نمی‌باشد (آیۀ ۳۸).

۳۸-۳۹ مرقس ۸: ۳۴-۳۵ و تفسیر آن مشاهده شود.

۴۰ همانطور که آزار دهندگان عیسی، شاگردانش را نیز آزار می‌دهند، کسانی هم که عیسی را می‌پذیرند، شاگردانش را نیز می‌پذیرند. هر آنچه بر استاد واقع شود، بر شاگرد نیز واقع خواهد شد (مرقس ۹: ۳۷، لوقا ۱۰: ۱۶، یوحنا ۱۵: ۲۰ مشاهده شود).

۴۱ در این آیه منظور از پذیرفتن یک نبی یا یک مرد عادل، پذیرفتن یکی از شاگردان مسیح است. کسانی که شاگردان عیسی را می‌پذیرند، اجر بزرگی را دریافت خواهند کرد و در برکات شاگردان سهیم خواهند شد. مردم در برکات آنانی که می‌پذیرند و باور می‌دارند، سهیم می‌گردند. ما که مسیح را دریافت کرده ایم، برکات مسیح را نیز دریافت می‌نماییم. هرگاه به شاگردی خوشامد گویی، به خود مسیح خوشامد گفته ایم؛ و هرگاه به مسیح خوشامد گوییم، خدا را خوشامد گفته ایم. کوچکترین خدمت به یک شاگرد مسیح، خدمت به خود مسیح شمرده خواهد شد (متی ۱۰: ۴۲، ۲۵: ۴۰ مشاهده شود).