در ابتدا، خدا آسمانها و زمین‌ را آفرید.

۱در ابتدا، خدا آسمانها و زمین‌ را آفرید. 
   تفسیر کاربردی 
۱ در ابتدا همه چیز با خدا آغاز می‏شود. خدا زمین و آسمان را آفرید؛ او آفریننده جهان و تمامی هستی است. منشا هر آن چیزی که وجود دارد، حاصل خلاقیت کار خداوند است. 
کلمه ابتدا، دلالت بر شروع یک دوره از زمان دارد که روزی به پایان می‏رسد. خدا قبل از ”ابتدا“ می‏زیسته است؛ او همیشه وجود داشته و ابدی است. اما آسمانها و زمین همیشه وجود نداشته‏اند ‏و برای همیشه نیز وجود نخواهند داشت. آنها از بین خواهند رفت و آسمان و زمینی جدید که هرگز از بین نخواهند رفت، جای آنها را خواهند گرفت (متی ۲۴: ۳۵؛ دوم پطرس ۳: ۱۰-۱۳؛ مکاشفه ۲۱: ۱). کتاب مقدّس ‏سپس، داستان آفرینش و مراقبت خداوند از زمین را از آغاز تا به انتها شرح می‏دهد. 
خدا آفرید . . . این اولین گفتار بزرگ کتاب مقدّس ‏است که در مقابل تمامی فلاسفه و ادیان جهان که خدای واحد و حقیقی جهان را انکار می‏کنند، ایستاده است. این گفتار در مقابل آنانی که می‏گویند خدا وجود ندارد، ایستاده است. در مقابل کسانی که می‏گویند خدایان زیادی وجود دارند، ایستاده است. در مقابل طبیعت گرایانی که می‏گویند خداوند و جهان یکی هستند، ایستاده است. در مقابل بت پرستان که بتهای ساخت دست خود را می‏پرستند که دارای هیچ قدرتی نیستند، ایستاده است. و در آخر، مقابل تئوریهایی که می‏گوید منشا جهان و هستی صرفا بصورت تصادفی بوجود آمده است، ایستاده است (مقالات عمومی: آفرینش، تکامل، یا هر دو مشاهده شود). 
کتاب مقدّس ‏دقیقا به ما نمی‏گوید که خدا چگونه جهان را آفرید؛ تعداد زیادی سوال بدون جواب وجود دارد. او چطور توانسته است همه چیز را در شش روز بیست و چهار ساعته بیافریند؟ آیا ممکن است زمان زیادی مابین اتفاقات آیه ۱ و ۲ و یا ۲ و ۳ سپری شده باشد؟ این تفسیر هیچگونه پاسخی برای این سوالات ارائه نمی‏کند. ما چه می‏توانیم بگوییم، با این وجود که امروز جهان موجودیت خود را در مقابل چشمان ما به نمایش می‏گذارد و شهادتی روشن از آفریننده‏ای با قدرت، با حکمت و با نیکویی نامحدود ارائه می‏دهد. بحث اینکه این جهان شگفت انگیز تنها بر اساس یک جریان مادی و تصادف بوجود آمده باشد، یقینا نادیده گرفتن بینش و هوشی است که به ما انسانها داده شده است. 
آسمانْ جلال‌ خدا را بیان‌ می‌كند و فلک از عمل‌ دستهایش‌ خبر می‌دهد (مزامیر ۱۹: ۱). زیرا که‌ چیزهای‌ نادیده‌ او یعنی‌ قوت‌ سرمدی‌ و الوهیتش‌ از حین‌ آفرینش‌ عالم‌ بوسیله‌ کارهای‌ او فهمیده‌ و دیده‌ می‌شود تا ایشان‌ را عذری‌ نباشد (رومیان ۱: ۲۰).
ابتدای‌ حكمت‌ ترس‌ خداوند است (امثال ۹: ۱۰). اساس این حقیقت بزرگ، که مانند رشته‏ای از سراسر کل کتاب مقدّس ‏می‏گذرد، درست اینجا و در اولین آیه از کتاب پیدایش دیده می‏شود: در ابتدا، خدا آسمانها و زمین‌ را آفرید.