پادشاه عظیم بر جمیع خدایان

تفسیر کاربردی   مزامیر  فصل ۹۵

۱-۵ این مزمور فرا خوان برای پرستش خداوند، پادشاه عظیم بر جمیع خدایان است (آیه ۴). در دوران قدیم بت پرستان به "خدایان" بسیاری اعتقاد داشتند که دارای نفوذ و قدرت محدود بودند: برخی از خدایان محدود به قوم خاصی بودند، برخی دیگر نیز محدود به یک قلمرو جغرافیایی خاص می‏شدند، برخی دیگر نیز مربوط به بعضی از جنبه‏های خاص طبیعت از قبیل دریا، کوه، یا آسمان می‏شدند، و برخی نیز در ارتباط با بعضی از جنبه‏های زندگی از قبیل باروری، یا جنگ قرار داشتند. اما چنین "خدایانی" حقیقی نبودند. بله، نیروهای متعدد شریر در جهان وجود دارد، اما خدایان متعدد وجود ندارد. فقط یک خدا وجود دارد، آن همپادشاه عظیم، خدای اسرائیل است. او خداوند تمامی زمین و تمامی جهان است.

------- زیرنویس -------

۶-۱۱ سراینده مزمور به فرا خوان خود برای پرستش خداوند ادامه می‏دهد؛ در اینجا او خداوند را خدای ما می‏خواند؛ او نه فقط خالق ما، بلکه او کسی است که ما را قوم خود نیز ساخت. این خالق، شبان ما نیز هست (یوحنا ۱۰: ۱۱، ۱۴)، و ما گله او هستیم (آیه ۷). 
سپس سراینده مزمور می‏گوید: امروز اگر شما صدای او را می‏شنوید، دل خود را سخت مسازید (آیه ۸). امروز روز تصمیم و انتخاب است؛ "امروز" روز نجات است (دوم قرنتیان ۶: ۱-۲). امروز روز شنیدن صدای خداوند است؛ اگر قلب خود را سخت کنیم بیش از این دیگر قادر به شنیدن صدای او نخواهیم بود. 
سراینده مزمور حالا نگاه خود را به عقب و به تاریخ اسرائیل می‏اندازد: به اجداد اسرائیلیها (آیه ۱۰)، به نسل بزرگسالانی که مصر را ترک کرده و در کوه سینا با خداوند عهد بستند و هرگز وارد سرزمین موعود نشدند (اعداد ۱۴: ۲۶-۳۵)؛ یعنی آنها هرگز به آرامی (آیه ۱۱) که خداوند برای آنها فراهم کرده بود دسترسی نیافتند (خروج ۳۳: ۱۴؛ تثنیه ۱۲: ۱۰). 
چرا؟ چون آنها قلب خود را نسبت به خداوند سخت ساختند (آیه ۸)؛ آنها بر علیه خداوند شکایت کردند (اعداد ۱۴: ۱-۴)؛ آنها با خداوند نزاع کرده و او را در مریبا و مسّا امتحان کرده و آزمودند (خروج ۱۷: ۱-۷؛ اعداد ۲۰: ۱-۱۳ مشاهده شود). آنها چنین کردند حتی با وجود اینکه دیده بودند که خداوند برای نجات آنها از دست مصریان و فراهم نمودن مایحتاج آنها در بیابان چه کارهایی انجام داده است (آیه ۹). از اینرو خداوند قسم خورد که آنها هرگز به آرامی من داخل نخواهند شد (آیه ۱۱). 
نویسنده عبرانیان آیات ۷-۱۱ را برای ترغیب مردم دوران خود و دوران ما نقل قول کرد که قلبهای خویش را همانند اسرائیلیهای دوران قدیم سخت مسازید، مبادا که شما نیز نتوانید وارد آرامی خداوند شوید (عبرانیان ۳: ۷-۱۹؛ ۴: ۱-۱۱ مشاهده شود). 
مهم است که دقت شود اسرائیلیها هرگز به یک "آرامی" دائمی در سرزمین موعود دست نیافتند؛ حتی در دوران یوشع و داود نیز مردم فقط مادامی که وفادار به خداوند باقی می‏ماندند می‏توانستند کسب "آرامی" کنند. اما امروز، مسیح یک آرامی دائمی، یک امنیت دائمی، و یک آشتی و صلح دائمی با خداوند را به ما هدیه کرده است. این آرامی امروز به هر شخصی بر روی زمین نیز هدیه می‏شود. امروزمردم حق انتخاب دارند در پیشروی به سمت "سرزمین موعود" یا روی برگرداندان از آن در بی ایمانی (عبرانیان ۳: ۱۲-۱۳). پیغام سراینده مزمور همانقدر به ما مربوط می‏شود که به نسل دوران خود او مربوط می‏شد: امروز . . . دل‌ خود را سخت‌ مسازید