تفسیر کاربردی فیلیپیان فصل ۲

 تفسیر کاربردی   فیلیپیان  فصل ۲

تشویق به یکدلی و اتحاد (۲: ۱-۴) 
۱-۲ پولس رسول در این آیات از اهالی کلیسای فیلیپی تقاضا می کند که در جهت حفظ و ایجاد اتحاد، کمال کوشش را به خرج دهند. به یک معنا و از لحاظ روحانی، همۀ ایمانداران به مسیح، با یکدیگر در اتحاد می باشند، زیرا که همۀ ما اعضای یک بدن هستیم (اول قرنتیان ۱۲: ۱۳، ۲۷). ولی متاسفانه این اتحاد، در زندگی روزمرۀ مسیحیان و در روابط کلیسایی، آنگونه که باید و شاید عینی نیست. ولی همانطور که ممکن است که دو برادر، علی رغم قرابت خونی، با هم سازش نداشته باشند، به همین شکل هم اعضای کلیسا، هر چند که با یکدیگر متحد نباشند ولی آنها به وسیلۀ مسیح و از لحاظ روحانی، اعضای یک خانوادۀ روحانی می باشند. 
به این دلیل است که پولس به فیلپیان می گوید با هم یک فکر کنید و همان محبت نموده، یک دل بشوید و یک فکر داشته باشید (آیۀ ۲). ما باید دارای هم فکری باشیم و در امور مهم، با یکدیگر یک فکر داشته باشیم. ما مجازهستیم که در مورد مسائل جزئی با یکدیگر اختلاف عقیده و اختلاف سلیقه داشته باشیم، ولی هرگز نباید اجازه دهیم این مسائل کوچک باعث ایجاد جدایی و تفرقه گردد. باید مراقب بود که یگانگی روح را در رشتۀ سلامتی نگاه داریم (افسسیان ۴: ۳).
به منظور یک فکر بودن و یک روح شدن، باید دارای یک هدف و یک مقصود بود. و اما هدف همۀ ما مسیحیان، باید اطاعت از عیسی، جلال دادن نام مسیح و موعظۀ انجیل او به جهانیان باشد. ولی البته باید دانست که انواع راههای مختلف جهت رسیدن به این هدف وجود دارد (اول قرنتیان ۱: ۱۰ و تفسیر آن را مشاهده کنید). 
در آیۀ ۱ پولس به چهار برکت روحانی اشاره کرد که هدیۀ روح القدس به ما مومنین است. تمامی ایمانداران قادر به بهرمندی از این برکات می باشند. این برکات عبارتند از: نصیحتی در مسیح، شراکت در روح، شفقت، و رحمت. پولس می داند که کلیسای فیلیپی این برکات را دریافت داشته است. آنها کار روح القدس را درمیان کلیسای خود تجربه کردهاند. پس اگر آنها، این تجربۀ عظیم روحانی را دریافت نموده اند، باید در اتحاد رفتار نمایند. اگر آنها براستی از روح القدس پر شده اند، باید مانند کسانی که روح القدس را یافته اند زندگی کنند. باشد که این برکات روحانی را در زندگی و روابط کلیسایی به مورد استفاده گذارند. اگر فیلیپیان این عمل را انجام رهند، خوشی پولس را تکمیل خواهند نمود. 
بیایید از خود بپرسیم که امروز که عیسی مسیح به کلیسای ما می نگرد، آیا مملو از شادی خواهد شد؟ چه چیزی باعث شادی مسیح خواهد گردید؟ آیا مسیح از تعداد زیادمان خوش خواهد شد؟ آیا ابعاد و وسعت کلیسایمان او را شاد خواهد کرد؟ آیا فکر می کنید تعداد برنامه های مختلف کلیسایی او راضی خواهد نمود؟ خیر، هیچ کدام از اینها، به اندازۀ اتحاد و محبت میان ایمانداران او را شاد نخواهد نمود. او می خواهد ببیند که با هم یک فکر کنید و همان محبت نموده، یک دل بشوید و یک فکر داشته باشید.
اگر در ذهن خود اتحاد نداشته باشیم، در کارهایمان نیز دارای اتحاد و یگانگی نخواهیم بود، اتحاد، ثمرۀ درخت محبت و دوستی است. پس پیش از آنکه اتحاد بوجود بیاید، باید محبت و دوستی نزدیک میان خواهران و برادران برقرار باشد. اگر ادعا کنیم که از نظر روحانی با هم متحد هستیم ولی در کلیسایمان یک دلی و یک فکری وجود نداشته باشد، ادعایمان بی اساس است. به همان شکل که انجام کارهای نیکو، بهترین دلیل جهت وجود ایمان صحیح است (یعقوب ۲: ۱۴؛ ۱۷: ۱۸)، به همین ترتیب نیز محبت ما نسبت به یکدیگر نشانۀ وجود همبستگی در کلیسایمان است.