برادر خود را در دل‌ خود بغض‌ منما

8 تفسیر کاربردی لاویان فصل ۱۹
ترجمه قدیم
۱۷ « برادر خود را در دل‌ خود بغض‌ منما، البته‌ همسایة‌ خود را تنبیه‌ كن‌، و به‌ سبب‌ او متحمل‌ گناه‌ مباش‌.
تفسیر کاربردی
۱۷ اغلب گفته میشود که قوانین عهد قدیم فقط شامل رفتارهای بیرونی و ظاهری میشود. اما البته این نظر درستی نیست. ده فرمان مشمول طمع کردن نیز میشود (خروج ۲۰: ۱۷)؛ این آیه شامل نفرت در دل خود میشود. آیه ۱۸ شامل داشتن کینه به همسایه خود و با محبت بودن به همسایه خود میشود. تمامی اینها نه موضوعات بیرونی بلکه درونی و قلبی است.
هرچند بعضی وقتها همسایه ما در مورد ما کار اشتباهی میکند و سبب برانگیخته شدن ”نفرت“ یا خشم ما میشود. چکار باید بکنیم؟ ما باید به راحتی با چنین کسی مقابله کنیم؛ ما باید با او رو در رو صحبت کنیم [۶۴] (متی ۱۸: ۱۵ مشاهده شود). یا شاید گناه همسایه ما شخصا بر ما تاثیر نگذارد و مشکلی برای ما ایجاد نکند؛ در چنین موردی ما هنوز هم باید با او صحبت کنیم و سعی کنیم تا او را از گناهش باز داریم. در غیر اینصورت ما به سبب او متحمل گناه میشویم. هر چند کینه از هر کسی، حتی یک دشمن همیشه یک گناه محسوب میشود (متی ۵: ۴۳-۴۴). از برادر خود نفرت داشتن حتی از آنهم بدتر است (اول یوحنا ۲: ۹، ۱۱؛ ۳: ۱۵؛ ۴: ۲۰ مشاهده شود).
ترجمه قدیم
۱۸ از ابنای‌ قوم‌ خود انتقام‌ مگیر، و كینه‌ مورز، و همسایة‌ خود را مثل‌ خویشتن‌ محبت‌ نما. من‌ یهوه‌ هستم‌.
تفسیر کاربردی
۱۸ از ابنای قوم خود انتقام مگیر. ما انسانها هرگز نباید با دست خود انتقام بگیریم : خود خداوند از تمامی تقصیرات و بی عدالتیها انتقام خواهد گرفت (تثنیه ۳۲: ۳۵؛ رومیان ۱۲: ۱۷-۲۱). در حقیقت ما حتی نباید هر نوع احساس بدی را در دل خود نسبت به کسی که در مورد ما کار نادرستی انجام داده بپروریم؛ و کینه مورزیم. بلکه ما باید کسانی را که نسبت به ما تقصیر کردهاند ببخشیم و محبت کنیم (متی ۵: ۴۴؛ ۶: ۱۴-۱۵؛ ۱۸: ۲۱-۲۲؛ مرقس ۱۱: ۲۵؛ کولسیان ۳: ۱۳).
در قسمت بعدی این آیه خداوند یکی از مهمترین فرامین خود را در کل کتاب مقدّس به ما عرضه میکند: . . . همسایه خود را مثل خویشتن محبت نما. عیسی آنرا یکی از دو بزرگترین فرامین خدا نامید (مرقس ۱۲: ۳۰-۳۱). پولس گفت که محبت تکمیل شریعت است (رومیان ۱۳: ۹-۱۰)؛ او گفت که تمامی شریعت در این فرمان خلاصه میشود، همسایه خویش را محبت نما (غلاطیان ۵: ۱۴).
مردم گاهی اوقات متعجب میشوند که چرا چنین فرمان مهمی در این آیه ازکتاب لاویان ”پنهان“ و از دسترس بدور مانده است. اما ما باید بیاد بیاوریم که بسیاری از فرامین خداوند که در کتاب خروج و لاویان ارائه شده است به سادگی جنبههای خاص این فرمان بزرگ یعنی محبت نمودن را در بر دارد. شش فرمان آخر از ده فرمان در این حکم که همسایه خویش را محبت نما خلاصه شدهاند. و چهار فرمان اول در بزرگترین تمامی فرامین خلاصه شده است: خداوند را محبت نما (تثنیه ۶: ۵). به این دلیل است که عیسی گفت بدین‌ دو حکم‌، تمام‌ تورات‌ و صحُف‌ انبیا (عهد قدیم) متعلّق‌ است (متی ۲۲: ۳۷-۴۰).
همسایه خود را همانند خویشتن محبت نما. چه کسی همسایه ماست؟ یهودیان (اسرائیلیها) در دوران عیسی کسی را ”همسایه“ میخواندند که یک شخص یهودی باشد. اما خداوند بر آن نبود که اسرائیلیها (یا مسیحیان) تنها یکدیگر را محبت کنند. در آیه ۳۴، خداوند غریبها را نیز مشمول تعریف ”همسایه“ کرد. و عیسی حتی فراتر رفته و سامریان را نیز شامل ”همسایگان“ خواند؛ مردمی را که یهودیان تحقیر کرده و خوار میشمردند (لوقا ۱۰: ۲۵-۳۷). عیسی تعلیم داد که همسایه ما کسی است که ما میتوانیم به او خدمت کنیم، کسی که احتیاجی دارد و ما میتوانیم آنرا برآورده سازیم.
چطور ما باید همسایه خود را محبت کنیم؟ همانطور که خود را محبت میکنیم. هر آنچه که ما برای خود میخواهیم باید برای همسایه خود نیز بخواهیم (متی ۷: ۱۲ مشاهده شود). این حکم به ما نمیگوید که خودمان و همسایه خودمان را به یک اندازه محبت کنیم؛ این حکم میگوید: ”همسایه خود را همانگونه محبت نما که مایلی او تو را به همانگونه محبت کند“. طبیعتا ما خودمان را اول از همه دوست داریم؛ بسیار خوب، به همان شکل ما باید همسایه خود را دوست داشته باشیم. ما باید همسایه خود را مقدم بر خودمان قرار دهیم.
بعضی از مردم عبارت مثل خویشتن را بدین مفهوم تفسیر میکنند که محبت نمودن به یک شخص کار کاملا درستی است؛ اما این همان نیست که عیسی گفت. عیسی گفت که ما باید خود را انکار کنیم (مرقس ۸: ۳۴)؛ او ما را خوانده تا تمامی محبت خویش را به خداوند و همسایه خود بدهیم. [۶۵] چنانکه هر چقدر ما خود را کمتر و کمتر محبت کنیم، محبت خداوند قادر است که ما را بیشتر و بیشتر پُر کند. در واقع خود دوستی ریشه در طبیعت گناه آلود ما دارد. به همان اندازهای که خود دوستی در ما وجود دارد، به همان اندازه نیز مانع از محبت کردن ما به اندازه محبت عیسی میشود که حتی در زمانیکه ما غریبه و دشمن بودیم جان خود را برای ما داد تا ما امکان زندگی کردن داشته باشیم (یوحنا ۱۳: ۳۴؛ ۱۵: ۱۲-۱۳؛ اول یوحنا ۳: ۱۶).
------- زیرنویس -------
۶۴ – ما کسی را که در ارتباط با ما کار اشتباهی کرده است مورد سرزنش قرار میدهیم زیرا نسبت به او محبت داریم. توبیخ به همراه محبت یکی از وظایفی است که ما نسبت به یکدیگر باید داشته باشیم، و ما آنرا با محبت باید دریافت کنیم و با محبت نیز ارائه دهیم (مزامیر ۱۴۱: ۵). هرچند قبل از سرزنش کسی، ما باید بر اساس واقعیات به اشتباه آن شخص مطمئن باشیم! شاید همسایه ما دلایل خوب و درستی برای کارهایش داشته باشد و بعد از همه اینها در مورد ما مرتکب کار اشتباهی نشده باشد.
۶۵ – این بدین معنی نیست که ایمانداران باید خودشان را حقیر بشمارند. دست کشیدن از دوست داشتن خود بدین معنی نیست که ما باید تصور ضعیفی از خودمان داشته باشیم. ما اعضای خانواده خداوند هستیم؛ ما به شباهت او آفریده شدهایم. ارزش ما از خداوند گرفته شده است. بدن ما هیکل روحالقدس است؛ ما باید برای بدن خود ارزش قائل شده و از آن مراقبت کنیم (اول قرنتیان ۶: ۱۹). اما این