ترجمه قدیم
۳۵ آیا شما نمی‌گویید که چهار ماه دیگر موسم درو است؟ اینک به شما می‌گویم چشمان خود را بالا افکنید و مزرعه‌ها را ببینید زیرا که الان بجهت درو سفید شده است.
تفسیر کاربردی
۳۵ هنگامی که زارعی بذر می‌کارد، باید چند ماهی صبر کند تا وقت درو فرا برسد. اما شاگردان مسیح شبیه به زارعان نبودند. کسانی که بذر روحانی می‌کارند، لزومی ندارد که چهار ماه صبر کنند تا محصول برسد. ایشان به یکباره می‌توانند شروع به فرا خواندن انسانها به ملکوت خدا کنند.
کار عیسی برداشت محصول بود. کار شاگردان نیز همین بود (مرقس ۱: ۱۷ مشاهده شود). شاید حتی هنگامی که عیسی سخن می‌گفت، مردم شهر با هدایت زن سامری، نزد او آمده بودند. ایشان حصاد بودند! بذر در ذهن زن کاشته شده بود و اکنون وقت درو فرا رسیده بود!
منظور عمده عیسی این بود: وقت درو، بسیار شلوغ اما کوتاه است. اگر خوشه‌ها فوری چیده نشوند، تلف خواهند شد. بنابراین شاگردان عیسی باید با جدیت و به سرعت کار کنند. کار حصاد فوریت دارد (متی ۹: ۳۷-۳۸ و تفسیر آن مشاهده شود). ترجمه قدیم
۳۶ و دروگر اجرت می‌گیرد و ثمری بجهت حیات جاودانی جمع می‌کند تا کارنده و درو کننده هر دو با هم خشنود گردند.
تفسیر کاربردی
۳۶ برای شاگردان مسیح، کاشتن بذر و برداشت محصول توام است. شاگرد بذر کلام را می‌کارد (مرقس ۴: ۱۴ مشاهده شود). اما برداشت نیز می‌کند یعنی مردم را دعوت می‌کند تا ایمان آورده، وارد ملکوت خدا گردند. سامریان نزد ایشان آمدند. مسیح کاشته بود و اینک در حال برداشت محصول بود. او اجرت خود را یافته بود.
دروگر اجرت و پاداشی دریافت می‌کند. هر یک از ما بر طبق کارمان پاداش می‌گیریم (متی ۱۶: ۲۷). اما تنها دروگر سود نمی‌برد بلکه دیگران نیز از کار او سود می‌برند. جانهایی که وی «برداشت» می‌کند، حیات ابدی می‌یابند. بدینسان کار دروگر تا ابدیت دوام می‌یابد.
ترجمه قدیم
۳۷ زیرا این کلام در اینجا راست است که یکی می‌کارد و دیگری درو می‌کند.
تفسیر کاربردی
۳۷ در بین زارعان چنین معمول است که کسی که می‌کارد، محصولش را خودش درو می‌کند. اما در مورد محصول روحانی، معمولا یکی می‌کارد و دیگری درو می‌کند. از آنجا که کاشت و برداشت روحانی توام هستند، کارنده و دروگر هر دو خشنود خواهند شد (آیۀ ۳۶).
ترجمه قدیم
۳۸ من شما را فرستادم تا چیزی را که در آن رنج نبرده‌اید درو کنید. دیگران محنت کشیدند و شما در محنت ایشان داخل شده‌اید.”
تفسیر کاربردی
۳۸ آنگاه عیسی به شاگردان خاطر نشان کرد که دیگران پیش از ایشان کار کرده‌اند، خصوصا یحیای تعمید دهنده و پیروانش. این کارگران از پیش زمین را آماده کرده، بذر را کاشته‌اند. ایشان سخت کار کرده‌اند، اما حصاد را ندیدند. اکنون عیسی و شاگردانش در حال درو حاصل محنت ایشان بودند.
عیسی در اینجا اصلی را مطرح می‌کند که در مورد تمامی کارهای مسیحی صادق است. ما نباید سعی کنیم که موفقیت هر کار روحانی را به خود نسبت دهیم. معمولا کسی به جلو رفته و زمینه را مساعد کرده است. اما این تمام کار نیست. تنها خدا باعث نمو بذر می‌شود. پولس به قرنتیان چنین نوشت: «من کاشتم و اَپُلُس آبیاری کرد لکن خدا نمو می‌بخشد. لهذا نه کارنده چیزی است و نه آب دهنده، بلکه خدای رویاننده» (اول قرنتیان ۳: ۶-۷).
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر