تفسیر کاربردی فیلیپیان فصل ۱

  تفسیر کاربردی   فیلیپیان  فصل ۱

شکرگزاری و دعا (۱: ۱-۱۱) 
۱ پولس رسول این نامه را نیز به عادت همیشگی، با سلام و درود به کلیسا شروع می کند (دوم قرنتیان ۱: ۱؛ و تفسیر آن را مشاهده کنید). در زمان نگارش این نامه، تیموتائوس شاگرد پولس، همراه او بود (کولسیان ۱: ۱ را مشاهده کنید). 
توجه داشته باشید که پولس و تیموتائوس روسای کلیسا نیستند، بلکه خود را غلامان عیسی مسیح معرفی می کنند. هیچ مقامی بالاتر از غلامی مسیح نیست! 
پولس مخاطبین این نامه را با لقب مقدسین، یا ایمانداران، فیلپی، معرفی می کند. مسیحیان، به خودی خود، مقدس و پاک نمی باشند، بلکه فقط تنها در مسیح است که مقدس و پاک خوانده خواهیم شد. با ایمان به عیسی مسیح، و به خاطر فیض و لطف خدا است که قدوسیت و پاکی و عدالت عیسی مسیح به ما منتقل می شود. ما با قدرت و قابلیت خود، پاک و عادل و مقدس خوانده نخواهیم شد. شخص مقدس، برای خدا جدا شده است. او به واسطۀ قدرت عیسی مسیح، از شرارت و گناه دور شده است و با کمک روح القدس خود را از ناپاکی دور نگاه می دارد. 
مخاطبین دوم این نامه اسقفان و شماسان کلیسای فیلپی می باشند. اسقفان به کار شبانان و رهبران کلیسا، نظارت می کردند. در بعضی از مواقع، در عهد جدید، از اسقفان با عنوان کشیشان یاد شده است (اعمال ۱۴: ۲۳؛ ۲۰: ۱۷؛ تیطس ۱: ۵-۷ و تفسیر آن را و همچنین مقالۀ عمومی: "نحوۀ ادارۀ کلیسا" را مشاهده کنید). شماسان کلیسا، آن دسته از رهبران کلیسا می باشند که مسئولیت کارهای عملی و مالی و امور خیریۀ کلیسا را به عهده دارند (اعمال ۶: ۱-۶، اول تیموتائوس ۳: ۸ و تفسیر آن را مشاهده کنید).

۲ رومیان ۱: ۷؛ افسسیان ۱:۲ و تفسیر آن را مشاهده کنید.

۳-۵ پولس در آیۀ ۳ برای ایمانداران فیلپی شکرگزاری می کند (رومیان ۱: ۸-۱۰؛ اول قرنتیان ۱: ۴؛ کولسیان ۱: ۳-۴، ۸ و تفسیر آن را مشاهده کنید). زیرا که ایمانداران کلیسای فیلپی با پولس رسول در کار انجیل همکاری و مشارکت می کردند (آیۀ ۵). در زبان یونانی، زبانی که کتب عهد جدید به آن نگارش شده بود، کلمۀ دوستی و رفاقت و مشارکت و همکاری، همگی از یک ریشه می باشند. پس زمانی که پولس می گوید کلیسای فیلپی در انجیل با او مشارکت می کرده است، به این معناست که در این کار، شراکت و همکاری و رفاقت نزدیک وجود داشته است. مشارکت داشتن با یکدیگر، صرفا جمع شدن دور همدیگر برای صرف چای و شیرینی نیست! مشارکت در مسیح به معنی این است که بارهای یکدیگر را برداشته، برادران و خواهران خود را در کارهای سختشان کمک کنیم. 
پولس رسول به خوشی برای فیلپیان دعا می کند (آیۀ۴). این رساله، با لقب رسالۀ خوشی و شادی معروف گردیده است، زیرا که در این رساله، پولس بارها از کلمۀ شادی و خوسی استفاده کرده است.

۶ خدا به واسطۀ فیض عظیم خود در هر یک از ما عمل نیکو را شروع کرده است. آن عمل نیکوی خدا، زمانی در ما شروع شد که خدا، عدالت، پاکی، قدوسیت عیسی مسیح را به حساب ما گذاشت و از روح پاک خود به ما داد. زمانی که عمل نیکوی خدا در ما شروع شد، ما تولد تازه یافتیم و خلقت تازه گردیدیم (دوم قرنتیان ۵: ۱۷). این ابتدای کار نیکوی خدا در ما ایمانداران بود. و همچنانکه میوۀ یک درخت، می رسد و پس از رشد کامل شیرین و مطبوع و قابل استفاده خواهد گردید، خدا نیز عمل نیکوی خود را در ما به کمال خواهد رسانید. 
اگر به زندگی خود و دیگران نگاه کنیم متوجه خواهیم شد هیچ کس کامل نیست. ولی ما باید در رابطه با رشد روحانی خود و دیگران، صبور باشیم. هر باغبانی می داند وقتی در بهار درختها شکوفه می کنند، او باید تا موقع رسیدن و چیدن میوه ها صبر کند. به همین ترتیب، کار مقدس سازی در زندگی ما و دیگران به طول خواهد انجامید (فیلپیان ۳: ۱۲). از همان لحظۀ ایمان آوردن به مسیح، خدا ما را عادل و مقدس شمرده است (آیۀ ۱). زیرا که خداوند می داند که میوۀ تقدس ما به کمال خواهد رسید و قدرت روح القدس، ما را درموقع مناسب، مقدس خواهد ساخت. خدا می داند که در آخر، ما کامل خواهیم شد. پس خدا از هم اکنون ما را مقدس می خواند. ولی در عین حال، به طور روزمره و تدریجی، پاک سازی درونی ما را تا زمان کامل شدنمان ادامه خواهد داد. 
از این آیه، امیدی بزرگ نصیب ما می شود. ممکن است با نگاه کردن به نحوۀ زندگی خودمان و عدم وجود کاملیت و تقدس در زندگیمان، دچار یاس و نومیدی می شویم. ممکن است عادت بد و گناه ریشه داری داریم که هر چه می کنیم قادر به ترک و رهایی از آن عادت و گناه نمی شویم. در این موقع است که باید بیاد بیاوریم که خدا همیشه و به طور دائمی در ما کار می کند (فیلپیان ۲: ۱۳). و اگر دلسرد نشویم و ایمان داشته باشیم، پیروزی را تجربه خواهیم کرد و خواهیم دید که خدا چگونه ما را از هر ناراستی پاک می سازد (رومیان۱۱: ۲۲؛ کولسیان ۱: ۲۲- ۲۳، ۲۸ و تفسیر آن را مشاهده کنید). 
حال ممکن است بپرسید این کار خدا چه زمان تکمیل خواهد شد؟ پولس می گوید: به این اعتماد دارم که او که عمل نیکو را در شما شروع کرد، آن را تا روز عیسی مسیح به کمال خواهد رسانید. روز عیسی مسیح، روزی است که عیسی مسیح دوباره به این جهان باز خواهد گشت. تنها پس از بازگشت عیسی مسیح به این جهان است که کار خدا در ما به کمال خواهد رسید. در آن روز، خلاصی جسم حود را تجربه خواهیم نمود (۸: ۲۳). و در آن روز، ما به شباهت مسیح خواهیم شد (رومیان ۸: ۲۹؛ دوم قرنتیان ۳: ۱۸، اول یوحنا ۳: ۲ و تفسیر آن را مشاهده کنید).

۷-۸ از این آیات در می یابیم که پولس تا چه اندازه اهالی کلیسای فیلپی را محبت می کرده است، محبت پولس رسول نسبت به آنها، علاقه ای معمولی و انسانی نبود، بلکه او می گوید: خدا مرا شاهد است که چقدر در احشای عیسی مسیح، مشتاق همۀ شما هستم (آیۀ ۸). به عقیدۀ پولس؛ اعضای کلیسای فیلپی نه تنها همکاران او هستند بلکه آنها با پولس در نعمت رسانیدن انجیل به همه جا شریک هستند. مهم نیست که پولس کجا باشد، مهم نیست که آزاد باشد و یا در زندان به سر ببرد، فیلپیان با او در خوشی و غم در خدمت انجیل شریک می باشند (آیات ۲۹-۳۰ را مشاهده کنید).

۹ پولس دعا می کند که تا محبت شما در معرفت و کمال فهم بسیار افزونتر شود. پولس نمی خواهد که فیلپیان بی فکر و کورکورانه خدا را محبت نمایند. بلکه او دعا می کند که ایشان در معرفت و کمال فهم بسیار افزونتر شوند (کولسیان ۱: ۹ را مشاهده کنید).

۱۰ چرا پولس فکر می کند که ما ایمانداران به معرفت و کمال فهم نیاز داریم؟ (آیۀ ۹). جواب این سوال این است که به وسیلۀ کمال فهم و معرفت، قادر خواهیم بود تا چیزهای بهتر را برگزینیم. زیرا برای انجام عمل نیکو، باید دانست که عمل نیکو چیست و خدا چه چیزی را نیکو می داند. فقط در آن موقع است که در روز مسیح بی غش و بی لغزش خواهیم بود. و فقط در آن موقع است که از میوۀ عدالت (آیۀ ۱۱) پر خواهیم شد. از این جهت است که پولس دعا می کند که آنها و تا رسیدن روز مسیح بی غش و بی لغزش باشند. یعنی تا هنگامی که مسیح برای داوری جهان بازگشت نکرده است، پاک و بی غش و بی لغزش باقی بمانند (اول قرنتیان ۱: ۸، فیلپیان ۱: ۶).

۱۱ خدا ما را برگزیده است تا میوه بیاوریم (یوحنا ۱۵: ۱۶). حال می پرسید چه نوع میوه ای؟ خداوند می خواهد که دو نوع میوه بیاوریم. اولین نوع میوه ای که باید به بار بیاوریم، شاگردان جدید برای مسیح است. مسیح از ما خواسته است که به گوشه و کنار جهان رفته امتها را شاگرد او بسازیم. آنهایی که به وسیلۀ بشارت ما به مسیح ایمان آورده، نجات پیدا می کنند، میوۀ روحانی ما به شمار خواهند آمد. دومین میوه ای که در اینجا پولس به آن اشاره می کند، میوۀ عدالت است که فقط به وسیله عیسی مسیح به دست می آید (یوحنا ۱۵: ۴-۵). عدالت و پاکی انسانی ما در نظر خدا بی چیز و حتی کثیف است، اشعیای نبی می گوید: جمیع ما مثل شخص نجس شده ایم و همۀ اعمال عادلۀ ما مانند لتۀ ملوث می باشد (اشعیا ۶۴: ۶). تنها آن عدالتی که به وسیلۀ عیسی مسیح به دست آمده باشد برای تمجید و حمد خداست، میوۀ عدالت یکی از ثمرات روح القدس می باشد (غلاطیان ۵: ۲۲-۲۳). این میوه در اعمال و رفتارمان به ظهور می رسد و دیگران کارهای نیکوی ما را خواهند دید و پدر آسمانی ما را تمجید خواهند نمود. پولس برای کولسیان دعا می کند تا شما به طریق شایستۀ خداوند به کمال رضامندی رفتار نمایید و در هر عمل نیکو بار آوردید و به معرفت کامل خدا نمو کنید (کولسیان ۱: ۱۰). باشد که ما نیز برای خود و دیگران، مرتبا این گونه نزد خدا دعا کنیم.

زنجیرهای پولس باعث پیشرفت و رشد انجیل شده اند (۱: ۱۲-۲۶) 
۱۲-۱۴ در زمانی که پولس رسول این رساله را می نوشت، در روم زندانی بود (اعمال ۲۸: ۱۶؛ مقدمۀ فیلپیان را مشاهده کنید). هر چند موقعیت پولس ناگوار بود، ولی خدا از همین اوضاع نامساعد، برای جلال نام خود و ترقی انجیل استفاده می کرد (آیۀ ۱۲). گذشته از این، به واسطۀ زندانی شدن پولس در روم، همکاران دیگر او شهامت پیدا کرده بودند که کلام خدا را بی ترس بگویند (آیۀ ۱۴). هر گاه ما نیز به خاطر انجیل عیسی مسیح دچار زحمت و سختی می شویم، خوبست این سخنان پولس رسول را به یاد بیاوریم. زیرا که خدا از زحمات و سختی های ما نیز برکات بی شماری را به بار خواهد آورد (دوم تیموتائوس ۲: ۹).

۱۵-۱۷ از آنجا که پولس، رسول مسیح بود، در میان واعظین شهر روم از شهرت بیشتری برخوردار بود. و به این دلیل بعضی از واعظین دیگر به این محبوبیت و شهرت پولس حسد می بردند. اینها در پی موقعیت و فرصتی بودند که پولس را خراب کنند و نام خود را بالا ببرند. پولس می داند که آنها (علی رغم حسادتشان) حقیقتا به مسیح موعظه می کنند، یعنی اینکه آنها به بدعت و خبر کذب موعظه نمی کردند، ولی انگیزۀ آنها از این کار ضربه زدن به پولس بود. پولس می گوید آنان از تعصب نه از اخلاص به مسیح اعلام می کنند و گمان می برند که به زنجیرهای من زحمت می افزایند (آیۀ ۱۷).
خوبست که هر واعظ و مبشری خود را تفتیش کند و ببیند انگیزۀ او از موعظه و بشارت دادن چیست. آیا برای بالا بردن نام و مقام و محبوبیت و شهرت خودش است؟ یا اینکه هدف و انگیزه اش، جلال دادن نام خداوند است؟ ای کاش که هیچ حسادت و رقابتی در ما وجود نداشته باشد. اینها اعمال انسان گناهکار است و کنندگان چنین کارها وارث ملکوت خدا نمی شوند(غلاطیان۵: ۱۹-۲۱).
در آن زمان در شهر روم واعظین دیگری هم بودند که از راه محبت (آیۀ ۱۷) موعظه می کردند و بشارت می دادند. آنها پولس را محترم می شمردند، زیرا می دانستند که او به خاطر بشارت انجیل و برای عیسی مسیح در زندان افتاده است.

۱۸ پولس قلبی فراخ داشت. وقتی به مسیح موعظه می شود او شادمان است. حتی اگر این موعظه از روی غرض باشد و دشمنانش به خاطر اذیت و آزار او موعظه کنند. تا وقتی که به مسیح موعظه می شود، پولس از کار آنها جلوگیری نخواهد کرد. 
بیایید ما هم از پولس پیروی کنیم. فرض کنید برادری با شما دشمنی می کند و کار ناحقی در مورد شما انجام می دهد، ولی فرض کنیم آن برادر در عین حال کارهای بزرگی برای خداوند انجام می دهد، بیایید به او ایراد نگیریم و علیه او حرفی نزنیم. ما نباید روحیۀ تلافی جویانه داشته باشیم. بلکه برعکس، بیایید غرور و آبروی شخصی خود را به خاطر آبروی نام مسیح فراموش کنیم و آن برادر را در کار موعظه و یا بشارت مسیح، تشویق و حمایت نماییم.

۱۹ پولس بخوبی می داند و ایمان کامل دارد که عاقبت نجات خواهد یافت و هر چه که پیش آید برای برکت و خیریت او می باشد (رومیان ۸: ۲۸). منظور پولس از "نجات" صرفا رهایی از زندان نیست. بلکه او می داند که بشارت و موعظه به مسیح، باعث شادمانی و نجات و سربلندی او در جهان آینده خواهد گردید ( دوم تیموتائوس ۴: ۱۸ را مشاهده کنید). پولس می داند که نجات او توسط دعای دوستان و برادرانش در فیلپی و شهرهای دیگر خواهد بود. او همچنین می داند که به وسیلۀ دعاهای مقدسین و تایید روح عیسی مسیح یعنی روح القدس، نجات خواهد یافت. 
پس از خواندن این آیه، خوب است کمی تامل کرده، به اهمیت و قدرت دعاهای ما که برای نجات دیگران به سوی خدا بلند می شود، فکر کنیم. زمانی که برای اجرای نقشه های خدا و برای اهداف خدا دعا می کنیم، خدا کارهای بزرگی را به انجام خواهد رساند. در این آیه مشاهده می کنیم که دعای مقدسین در کنار قوت روح عیسی مسیح قرار گرفته است.

۲۰ برای پولس مهم نیست که او زنده بماند و یا به مرگ محکوم گردد. آنچه که برای او اهمیت دارد این است مسیح در او جلالیابد. اگر او زنده بماند، زندگیش برای جلال مسیح خواهد بود و آرزو دارد که اگر بمیرد، مرگش مسیح را جلال دهد (رومیان ۱۴: ۸).