تفسیر کاربردی عبرانیان فصل ۱۳
۵ خدا نمی خواهد ما به چیزهای اولیۀ زندگی محتاج باشیم. او نیازهای اولیه ما را برآورده ساخته است ولی ممکن است بسیاری از امیال و آرزوهای ما را برآورده نسازد اگر در پی چیزهای این دنیا باشیم، حریص خواهیم شد. حرص، یک نوع بت پرستی است، زیرا شخص حریص پول و ثروت و مال دنیا را به جای خدا قرار می دهد وبه عوض خدا، اشیاء را می پرستد (افسسیان ۵: ۵ ؛ کولسیان ۳: ۵ را مشاهده کنید). این افراد، به جای پرستش خالق، مخلوق را مورد تکریم قرار می دهند.
پولس به تیموتائوس نوشت: زیرا که طمع ریشۀ همۀ بدیها است که بعضی چون در پی آن می کوشیدند، از ایمان گمراه گشته، خود را به اقسام دردها سفتند (اول تیموتائوس ۶: ۱۰). شخصی که مال دنیا را دوست دارد، به تدریج محبتش را نسبت به خدا از دست خواهد داد و توجه خود را هرچه بیشتر متوجه اموال خویش خواهد نمود. عیسی مسیح فرمود که هیچ کس نمیتواند پول و خدا را باهم خدمت کند (متی ۶: ۲۴ و تفسیر آن را مشاهده کنید). از این گذشته، افراد پول دوست، درنهایت به انواع دردها دچار می گردند. این دردها زاییدۀ نگرانی ها و فکر در مورد سود و زیان و غیره است که انسان حریص را رنج میدهد. شخص پول پرست همیشه نگران این است که پولش را بیشتر کند. او هرگز در خود احساس امنیت ندارد و همیشه خواهان پول بیشتر است.
بیایید به آنچه داریم قانع و راضی باشیم (فیلیپیان ۴: ۱۱-۱۲). پولس نوشت: لیکن دینداری با قناعت سود عظیمی است. زیرا که در این دنیا هیچ نیاورده ایم واضح است که از آن هیچ نمی توانیم برد. پس اگر خوراک و پوشاک داریم، به آنها قانع خواهیم بود(اول تیموتائوس ۶: ۶-۸).
عیسی مسیح در این باره فرمود: «پس اندیشه مکنید و مگویید چه بخوریم یا چه بپوشیم یا چه بنوشیم زیرا که در طلب جمیع این چیزها امت ها می باشند. اما پدر آسمانی شما می داند که بدین همه چیز احتیاج دارید. لیکن اول ملکوت خدا و عدالت او را بطلبید که این همه برای شما مزید خواهد شد» (متی ۶: ۳۱-۳۳).
نویسندۀ رساله از تثنیه ۳۱: ۶ نقل قول کرده، خاطر نشان می سازد که خدا هرگز ما را تنها نخواهد گذاشت. با وجود این اطمینان چه نیازی به نگرانی باقی می ماند؟
پولس به تیموتائوس نوشت: زیرا که طمع ریشۀ همۀ بدیها است که بعضی چون در پی آن می کوشیدند، از ایمان گمراه گشته، خود را به اقسام دردها سفتند (اول تیموتائوس ۶: ۱۰). شخصی که مال دنیا را دوست دارد، به تدریج محبتش را نسبت به خدا از دست خواهد داد و توجه خود را هرچه بیشتر متوجه اموال خویش خواهد نمود. عیسی مسیح فرمود که هیچ کس نمیتواند پول و خدا را باهم خدمت کند (متی ۶: ۲۴ و تفسیر آن را مشاهده کنید). از این گذشته، افراد پول دوست، درنهایت به انواع دردها دچار می گردند. این دردها زاییدۀ نگرانی ها و فکر در مورد سود و زیان و غیره است که انسان حریص را رنج میدهد. شخص پول پرست همیشه نگران این است که پولش را بیشتر کند. او هرگز در خود احساس امنیت ندارد و همیشه خواهان پول بیشتر است.
بیایید به آنچه داریم قانع و راضی باشیم (فیلیپیان ۴: ۱۱-۱۲). پولس نوشت: لیکن دینداری با قناعت سود عظیمی است. زیرا که در این دنیا هیچ نیاورده ایم واضح است که از آن هیچ نمی توانیم برد. پس اگر خوراک و پوشاک داریم، به آنها قانع خواهیم بود(اول تیموتائوس ۶: ۶-۸).
عیسی مسیح در این باره فرمود: «پس اندیشه مکنید و مگویید چه بخوریم یا چه بپوشیم یا چه بنوشیم زیرا که در طلب جمیع این چیزها امت ها می باشند. اما پدر آسمانی شما می داند که بدین همه چیز احتیاج دارید. لیکن اول ملکوت خدا و عدالت او را بطلبید که این همه برای شما مزید خواهد شد» (متی ۶: ۳۱-۳۳).
نویسندۀ رساله از تثنیه ۳۱: ۶ نقل قول کرده، خاطر نشان می سازد که خدا هرگز ما را تنها نخواهد گذاشت. با وجود این اطمینان چه نیازی به نگرانی باقی می ماند؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر