۱۳۹۴ آبان ۲۰, چهارشنبه

دعا و شکرگزاری


دعا و شکرگزاری (۱: ۱ – ۱۴) 

۱-۲ تیموتائوس دوست نزدیک، همکار و شاگرد محبوب پولس رسول و دستیار او در کارهای بشارتی و شبانی او بود (اعمال ۱۶: ۱-۳؛ اول تیموتائوس ۱: ۲). به هنگام نگارش این رساله، تیموتائوس همراه پولس بود، بنابراین پولس نام او را در بخشهای آغازی رساله و به هنگام سلامها و دعاهای اول رساله ذکر نموده است (افسسیان ۱: ۱-۲؛ فیلیپیان ۱: ۱-۲ و تفسیر آن را مشاهده کنید).
۳-۴ پولس خدا را برای ایمان و محبت کولسیان شکر می کند و ما نیز باید خدا را به خاطر ایمان و محبت یکدیگر شکر نماییم. باید شکرگزاری به خاطر یکدیگر، بر ایمان به صورت عادت درآید. چه تاسف بار است که بارها به عوض شکرگزاری به خاطر وجود یکدیگر، لب به شکوه و شکایت می گشاییم؟ این کارها در نظر خدا گناه است! او نمی خواهد که شکایتهای ما را از برادران و خواهرانمان بشنود. پس به جای شکایت و گله کردن از یکدیگر، بیایید خدا را برای یکدیگر شکر گوییم ( افسسیان ۱: ۱۵-۱۶ و تفسیر آن را مشاهده کنید). 
پولس به طور مخصوصی به جهت ایمان کولسیان و به خاطر محبتی که با جمیع مقدسین می نمایند، خدا را شکر می کند. ایمان و محبت، همیشه دست در دست هم دارند. ایمان خالی از کارهای نیکو، ایمانی کاذب و مرده است، کارهای نیکو و محبت، نشان، واقعی بودن ایمان می باشد، اگر محبت عملی در بین نباشد، ایمانی هم در کار نیست (غلاطیان ۵: ۶؛ یعقوب ۲: ۱۴-۱۷ و تفسیر آن را مشاهده کنید).
۵ پولس می گوید که ایمان و محبت، زاییده امیدی که به جهت شما در آسمان گذاشته شده، می باشد. این امید کدام است؟ این همان است این همان امید حیات جاویدان، امید میراث در ملکوت آسمان است، حیات جاودانی، مشارکت دائمی با خدای پدر، زندگی جاوید با مسیح و سلطنت با او، امید راستین همۀ مسیحیان می باشد. امید ما ضعیف و واهی نیست. امید ما قوی است زیرا که این امید، از سوی عیسی مسیح به ما داده شده و بر عیسی مسیح نهاده شده است. عیسی مسیح، امید ماست، زیرا که تمامی برکات روحانی در جایهای آسمانی در او و از او می باشد (افسسیان ۱: ۳). اگر مسیح را پذیرفته باشیم، این برکات را نیز دریافت نموده ایم (رومیان ۸: ۳۲ و تفسیر آن را مشاهده کنید). 
ایمانداران کلیسای کولسی امید خود را از شنیدن کلام راستی انجیل در یافت نموده بودند. انجیل مسیح، حقیقت است. انجیل حاصل تراواشات ذهن آدمیان نیست. انجیل به وسیلۀ فکر و تلاش انسانها به وجود نیامده است . انجیل کلام راستی خدا می باشد. انجیل، پیام مرکزی کتاب مقدس می باشد. زیرا که کتاب مقدس، یک کتاب معمولی و نوشته شده توسط انسانها و زاییده افکار و ملاحاضات مردم عادی نیست. کتاب مقدس، کلام خدا است. بنابر این، ما قادر خواهیم بود که به کتاب مقدس و وعده های آن اعتماد کنیم. ما از کلام خدا، امید نجات خود را دریافت می کنیم (یوحنا ۵: ۳۹-۴۰؛ ۶: ۶۸ و تفسیر آن را مشاهده کنید). 
ما مسیحیان باید دائما دربارۀ آن امیدی که برایمان در آسمان نهاده شده است، تفکر کنیم زیرا در آن صورت، ممکن است کمتر در بارۀ مسائل مادی و کسب موفقیت در این عالم و غیره تفکر کنیم و امیدمان را کمتر به این دنیا ببندیم (متی ۶: ۱۹-۲۱؛ کولسیان ۳: ۱-۲؛ اول پطرس ۱: ۳-۴ و تفسیر آن را مشاهده کنید). 
در آیات ۴-۵ ملاحظه می کنیم که در این جهان و در زندگانی ما انسانها، سه چیز مهم وجود دارد و خدا آن سه برکت و هدیۀ مهم را با فیض عظیم خویش به ما عطا فرموده است. آن سه هدیه عبارت اند از: ایمان، امید و محبت (اول قرنتیان ۱۳: ۱۳؛ اول تسالونیکیان ۱: ۲-۳ تفسیر آن را مشاهده کنید).
۶ پولس رسول می گوید که انجیل عیسی مسیح در تمامی عالم ... میوه می آورد و نمو می کند. ولی انجیل نه تنها در سراسر جهان رشد کرده، میوه آورده است، بلکه در میان کولسیان نیز ثمرات زیادی به بار آورده است. 
لازم است از خود بپرسیم که آیا انجیل در میان جماعت و کلیسای ما رشد کرده است و میوه ای ببار آورده است؟ اگر به راستی پیام انجیل را دریافت نموده باشیم، باید ثمرات انجیل در زندگی و کلیسای ما دیده شوند. 
پولس یادآور می گردد که انجیل بر پایۀ فیض خدا بنا شده است. خدا انجیل و نجات و امیدمان را به طور مجانی و بدون توجه به عدم استحقاقمان به ما هدیه نموده است و زمانی که پیام انجیل را می شنویم، فیض خدا را در راستی دریافت می نماییم. برای ما انسانها، انجیل، خبر خوش و مژدۀ فیض خدا می باشد.
۷-۸ اپفراس ... خادم امین مسیح بود. او از سوی مسیح قدرت و تسلط روحانی به جهت موعظه انجیل را دریافت نموده بود. اپفراس هم خدمت پولس رسول بود. پولس و اپفراس، یک ارباب و خداوند (عیسی مسیح) را خدمت می کردند. مفسرین کلام معتقدند که پولس به اپفراس ماموریت تاسیس کلیسای کولسیان را محول نموده بود. 
اپفراس به پولس خبر داده بود که کولسیان در روح القدس یکدیگر را محبت می کنند (آیۀ ۸). پیش از آنکه محبت روح القدس وجود داشته باشد، باید روح خدا در میان ما حاضر شود. فقط به کمک روح القدس است که محبت در قلب ما ریخته می شود ( رومیان ۵: ۵). محبت، اولین ثمره از ثمرات نه گانه روح القدس می باشد (غلاطیان ۵: ۲۲-۲۳).
پولس خبرهای خوبی از سوی اپفراس پیرامون ایمان و محبت کولسیان شنیده بود. بیایید دربارۀ چیزهایی که دیگران دربارۀ ما می شنوند نیز فکر کنیم!
۹ پولس به نوبۀ خود دعا می کند که کولسیان از کمال معرفت ارادۀ او (خدا) در هر حکمت و فهم روحانی پُر شوند. در این زندگانی، انواع حکمت و فهم و دانش وجود دارد، ولی مهم ترین دانش و معرفت، دانستن ارادۀ خدا می باشد. زیرا اگر ارادۀ خدا را ندانیم، تمامی علم و معرفتی که کسب کرده ایم بی استفاده خواهد ماند (افسسیان ۱: ۱۵-۱۷ و تفسیر آن را مشاهده کنید). 
اولین گام جهت یافتن معرفت روحانی، داشتن ترس خدا می باشد (مزمور ۱۱۱: ۱۰؛ امثال ۱: ۷). در عین حال باید به یاد داشته باشیم که ابلیس و ارواح شریر نیز از خدا می ترسند (یعقوب ۲: ۱۹)؛ آنها به طور ناقص خدا را می شناسند. ولی دانش آنها به همین جا ختم می شود. آنها حاضر نیستند که به دانش و معرفت خود عمل کرده، خدا را اطاعت و پرستش نمایند. گام دوم برای دستیابی به حکمت و شناخت خدا، اطاعت از او می باشد و تنها آن کسانی که در دل ترس خدا را دارند و از او اطاعت می کننداز کمال معرفت ارادۀ او در هر حکمت و فهم روحانی پُر خواهند شد.
۱۰ پس متوجه می شویم که داشتن درک روحانی از ارادۀ خدا کافی نیست. ما باید حاضر باشیم که از ارداۀ او نیز اطاعت کنیم (یعقوب ۱: ۲۲). در صورتی اطلاع از ارادۀ خدا برای ما مثمر ثمر خواهد بود که ما راغب باشیم که مطابق اراده خدا زندگی کنیم. ارادۀ خدا چیست؟ آیا ارادۀ خدا این نیست که به شایستگی آن دعوتی که به آن خوانده شده اید رفتار کنید (افسسیان ۴: ۱ و تفسیر آن را مشاهده کنید)؟ و رفتار شایستۀ دعوت ما کدام است؟ آن رفتار مناسب این است که به طریق شایستۀ خداوند به کمال رضامندی رفتار نمایید و در هر عمل نیکو بار آورید و به معرفت کامل خدا نمو کنید. 
چه نوع میوه ای مورد پسند خدا می باشد؟ پیش از هر چیز، او می خواهد که ما ثمرات نه گانه روح القدس را به بار بیاوریم (غلاطیان ۵: ۲۲-۲۳ و تفسیر آن را مشاهده کنید). سپس، او می خواهد که از طریق زندگی و شهادت ما، شاگردان تازه، و ایمانداران جدید تولید نماید. این همان ثمر مقبولی است که خدا می خواهد (یوحنا ۱۵: ۱۶؛ فیلپیان ۱: ۹-۱۱ و تفسیر آن را مشاهده کنید). 
بیاد داشته باشید که پولس می گوید که ما باید به معرفت کامل خدا نمو کنیم . رشد روحانی ما امری پویا و دائمی است. اگر درختی از رشد و نمو و بار آوری باز ایستد، می گوییم که آن درخت در حال مردن و خشک شدن است. باشد که هیچگاه زندگی روحانی ما اینگونه خشک نشود!
۱۱ مشاهده کردیم که پولس در آیۀ ۹ برای کولسیان دعا کرد تا آنها از معرفت ارادۀ خدا پر شوند. اینک او دعا می کند که کولسیان به اندازۀ توانایی جلال او (خدا) به قوت تمام زورآور شوند. چرا که به وسیلۀ قوت خداست که ایشان توانایی انجام ارادۀ خدا را خواهند داشت. پولس همین دعا را برای افسسیان نیز کرده است (افسسیان ۳: ۱۴-۱۶، ۲۰-۲۱). 
فقط کافی است که به ایمان دعا کرده از خدا بخواهیم که این قوت را به ما عطا فرماید. خدا نیروی لازم جهت اطاعت کردن از ارادۀ خود را به ما خواهند داد. ولی از سوی دیگر، به یک معنا، ما آن نیرو را دریافت کرده ایم، چون از خدا قوت گرفته ایم، می توانیم به جهت نیروی بیشتر دعا کنیم. از این سبب است که پولس می گوید: خلاصه ای برادران من در خداوند و در توانایی قوت او زورآور شوید (افسسیان ۶: ۱۰). بلی، از یک سو، باید دائما از خدا طلب قوت نماییم. ولی از سوی دیگر، خدا به ما می گوید:" من هم اکنون نیروی روح القدس را به تو عطا کرده ام ، از قوت من استفاده کن"! 
زمانی که به قوت تمام زور آور شدیم، قدرت خواهیم داشت که با صبر کامل و تحمل با شرایط مشکل زندگی روبرو گردیم و آن شرایط را با شادمانی پشت سر بگذاریم.
۱۲-۱۴ پولس سه نعمت بزرگ را به کولسیان یادآوری می کند. پولس رسول از کولسیان، و ما، می خواهد که به خاطر این نعمات و بخشش ها از خدا شکرگزاری نمایند. اولین برکتی که باید به خاطرش شکرگزار بود این است که خدا ما را لایق بهرۀ میراث مقدسان در نور گردانیده است ملکوت خدا، ملکوت و پادشاهی نور است. خدا ما را لایق ملکوت خودش ساخته است، اینک ما تبعۀ پادشاهی او می باشیم. 
دومین برکتی که باید برایش شکرگزار باشیم این است که خدا ما را از قدرت ظلمت رهانیده است (آیۀ ۱۳). او ما را از تسلط شیطان و امیال پلید سابق خود رهانید و به ملکوت پسر محبت خود منتقل ساخت. ملکوت پسر محبت خود، همان ملکوت خداست (اول پطرس ۲: ۹).
و بالاخره سومین برکتی که باید به خاطرش شاکر باشیم این است که در وی (عیسی مسیح) فدیۀ خود یعنی آمرزش گناهان خویش را یافته ایم (آیۀ ۱۴) کلمۀ فدیۀ به معنای رهایی از پرداخت جریمۀ گناهان می باشد. فدیه، یکی از مهم ترین جنبه های نجات ما می باشد. (رومیان ۳: ۲۴؛ افسسیان ۱: ۷ و تفسیر آن را مشاهده کنید). ما دیگر غلام ابلیس و تبعۀ ملکوت ظلمت و گناه نیستیم. اینک به واسطۀ قدرت عیسی مسیح، از بند و بندگی آزاد گردیده ایم. ما آزاد شده ایم و اینک تبعۀ ملکوت آسمان می باشیم (افسسیان ۲: ۱۹ و تفسیر آن را مشاهده کنید). 
این برکت، صرفا به عالم آینده مربوط نمی شود، بلکه خداوند هم اکنون در این جهان حاضر، این برکات را به ما غطا فرموده است. خدا را به خاطر هدایای غیر قابل وصفش شکر باد!

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر