ای جان من خداوند را ستایش کن .
کتاب مقدس میفرماید
ای خدا ای خدای من تو چه پر شکوهی !
تو خودت را با عزت و جلال آراسته و خود را با نور پوشانیده ای .آسمان را مثل خیمه گسترانیده ای
و خانه خود را بر آبها ی ان بنا کرده ای ابر ها را ارابه خود نموده ای و بر بالها ی باد میرانی .باد ها
فرمان بارانه تو هستند و شعله های آتش خدمتگزاران تو .ای خداوند ، تو زمین را بر اساسش استوار کردی
تا هرگز از مسیرش منحرف نشود .دریاها همچون ردایی ان را در بر گرفت و آب دریاها کوها را پوشانید .
اما آبها از هیبت صدای تو گریختندو پراکنده شدند .به فراز کوها بر آمده اند و به دشت ها سرا زیر شده . به
مکانی که برای آنها ساخته بودی ،جاری شدند .برای دریاها حدی تعیین نموده ای تا ا ز آنها نگذرند و زمین را
دوباره نپوشاند .
مزامیر ١٠٤
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر